از صمیم قلب

عادت به روضه کرده دلم روضه خوان کجاست؟

صاحب عزای فاطمه آن بی نشان کجاست؟

احساس می کنم که کنارم نشسته است

مردی که چار گوشه قلبش شکسته است

هر خیمه که مجلس روضه است جای اوست

مردی که ذکرهای مصیبت برای اوست

از چشم هاش خون جگر چکیده است

اندازه تمام جهان داغ دیده است

با اشک او اگر دل ما شست و شو شود

شاید که روضه خواندن ما مثل او شود

قربان اشک روز و شبت،چشم خسته ات

مولا ، فدای مادر پهلو شکسته ات

ما از صمیم قلب مصیبت کشیده ایم

ما روی هر چه غیر شما خط کشیده ایم

سید حمیدرضا برقعی