آه غدیر! چه قدر لاغر شده ای! ازمو لایم امیر المومنین چه خبر؟؟ دیدی چقدر نامردی کردند؟ دیدی چگونه عهد با پیامبررا زیر پا گذاشتند؟؟ غدیر! دلم گرفته. همه می گویند عید آمده، اما من می گویم غدیرجان غم آخرت باشد. خودت که خوب می دانی چرا و من هم دلم به همین خوش است که تو تنها حرف من را می فهمی. تو تنها معنی بی وفایی را می دانی. راستی غدیر اگر مولایم را دیدی، سلام من را به او برسان و بگو: بیچاره ای را در راه دیدم که به شما سلام رساند. بگو آن بیچاره گفت: من نبودم تا باشما بیعت کنم، من نبودم تا بی وفایی ها را نظاره کنم، من نبودم تا مظلومیت هایی را که به شما رسید نظاره کنم، من نبودم تا فریاد بزنم بر سر کسانی که خود را مسلمان می نامیدند اما از وفای به عهد چیزی نمی دانستند... آه غدیر! نمی دانم اشک هایم را می بینی یا نه، غدیربه او بگو: آن بیچاره گفت: من نبودم تا زهرا را ببینم که درخانه های مردم را می زند و یکی یکی آنان را یاد آور می شود. به او بگو من نبودم که ببینم همه به زهرای اطهر جواب رد می دادند. به او بگو من نبودم تا صورت زهرا را سرخ ببینم.... به مولایم بگو: می دانم چقدر سخت است برای مردی که ببیند زنش را جلوی او سیلی می زنند و او فقط با دستان بسته نظاره گر باشد... بازهم بگویم؟؟؟؟ غدیر!! به او بگو من درب آتش گرفته را ندیدم... من تشییع مخفیانه را ندیدم. من ندیدم که دیگر علی پس از زهرا با چاه ناله می کرد و رازهای خود را باز می گفت... آری من نبودم تا این همه را ببینم. اما غدیر تو خود خوب می دانی اینها همه از کجا بلند شد... تو خوب می دانی که دهم محرم 61 هجری از کجا بلند شد... تو خوب می دانی کسانی که بیرحمانه بر بدن ها می تاختند، همه از روی غدیر فراموش شده از قبل رد شده بودند. آه غدیر خوب می دانم که غروب عاشورای آن روز چه گونه بود. می دانم که تو آنجا شاهد بودی و می گریستی و می گفتی که چرا من را باور نکردید؟؟ چرا من را جدی نگرفتید؟؟ چرا من را فراموش کردید؟؟؟
آه غدیر.... آه... آه....
به جز آه چه می توان گفت... مگر اینها مبارک باد دارد، هان؟؟ تو خود قضاوت کن. نمی دانم الان چه حالی داری؟؟ شاید الان نیز از دست من دلگیر باشی.... شاید الان هم به فراموشی سپرده شده ای، نمی دانم، نمی دانم، راستی به مولایم امیر المومنین بگو: غم آخرت باشد!!...
منتظرگمنام
